Monday 18 June 2007

Babam için...


Ben daha küçücükken her pazar motorsikletine bindirir kırlara çiçek toplamaya götürürdü beni babam, sonra hergün beşiğimi o sallardı uyumamak için diretmeme rağmen, kendi yatağımda yatmak istemediğimde babamın yanına kıvrılabilirdim, anneme söylemezdi, müzik kabiliyetimi ilk o farketti, o gitar çalardı bende şarkı söylerdim, soğuk havalarda sobamdı benim , hep sıcacık olurdu, benim en yakın çocukluk arkadaşımdı, küçükken ona baba diyemediğimden 'BAACIM' derdim. Bu uzun bir süre böyle devam etti...Şimdi herşeye rağmen gülmemin nedeni anlaşılmıştır. Çok mutlu bir çocukluk geçirdim ben ve bunda babamın payı çok büyük...

'Babasının kızı' deyimini çok kullanıyorlar benim için. Kızı da babası kadar iddiacı, inatçı, çılgın, müzik düşkünü biri çünkü. Farklı birşey yapmak istediğimde beni ilk destekleyen kişi oldun hep baba. İlk sırdaşım oldun. Bana güvendiğini her daim hissettirdin. Tercihlerime karşı 'benim kızım en iyisini biler' diyerek saygı gösterdin.Yabancı müzik dinlemeyi ilk senle keşfettim ben ABBAydı hatta. Hedeflerimin oluşmasında çok büyük çaba sarfettin. Yaptığım her hatada ilk seni aradım ben, çünkü 'canın sağolsun kızım' diyeceğinden emindim ne olursa olsun. Bir defacık dahi benim istediğim senin de yapmadığın birşeyi hatırlamıyorum.

Yatılı okula gittiğim yıl stresten oluşan, 9 yıldır çabalamana rağmen bir türlü erimeyen(veya eriyemeyen) gastrit nedenli bir göbeğe neden olmuş olabilirim. Çok çemkiren ve iddialaşan, ükela, fazla rahat, çok konuşan bir evlat olabilirim. Sesim çok fazla açılmış, kulaklarım sağır olmuş olabilir.Seni zaman zaman çok kızdırmış hatta kırmış da olabilirim. Telefonda seni özlediğimi söylediğimde ağlatmış da olabilirim. Hepsi için özür dilerim.

Hayatımdaki ilk erkek, ilk aşk, ilk kahraman ve ilk arkadaşsın. 24 yıl oldu baba ve çok şey değişti. 2 şey hariç:
1-Ben hala birçok özelliğimle 'babamın kızıyım'
2-Ve Seni Çookkkk Seviyorum...

Kızına düşkün, çocuk ruhlu yetişkine....

Aslında yazılacak çok şey vardı... Kısaltmaya çalışırken saçmalamış olabilirim... İnsanın duyguları istese de istemese de karışıyor ve bazı şeyleri sözcüklere dökmek gerçekten çok zor oluyor. Öyle bir andı. Babamı neredeyse 5 aydır görmüyorum ve çok özledim...

No comments: